เรื่องย่อ :
รัตตวัลย์ สาวสวยลูกสาว นายรักษา นักธุรกิจใหญ่ของจังหวัดกระบี่ จบการศึกษาบริหารธุรกิจจากออสเตรเลีย กลับมาเพื่อมางานศพของบิดาที่ถึงแก่กรรมด้วยโรคหัวใจ รัตตวัลย์เป็นคู่หมั้นของ ปารเมศร์ นักธุรกิจหนุ่มรุ่นใหม่ รูปหล่อ เจ้าของผับและโรงแรมในกรุงเทพฯ รัตตวัลย์มีน้องชายคือ ตรีทิพ ทำงานเป็นนักอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่าให้กับมูลนิธิแห่งหนึ่ง ใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในป่าไม่สนจธุรกิจเหมืองแร่ สวนยาง และหุ้นส่วนกิจการรับซื้อขายรังนก ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัว ตรีสุคนธ์ แม่ของวัลย์เดิมเป็นมือขวาช่วยธุรกิจขึ้นมาด้วยกันกับสามี แต่เมื่อสามีมาเสียชีวิตกะทันหันทำให้ตรีสุคนธ์ล้มเจ็บลงกะทันหัน ไม่มีจิตใจจะบริหารธุรกิจ ทำให้วัลย์ต้องมาดูแลกิจการด้วยตัวเอง วัลย์รู้จักกับปารเมศร์มาตั้งแต่เด็ก พ่อแม่ของทั้งสองคนก็เป็นเพื่อนกัน วัลย์จึงไว้วางใจปารเมศร์มาก

และไม่ลังเลใจเมื่อปารเมศวร์เอ่ยปากขอยืมเงิน 5 ล้านเพื่อไปหมุนในธุรกิจโรงแรมของตัวเอง วัลย์ให้ รสสุคนธ์ ญาติสาวที่เติบโตมากึ่งเพื่อนเล่นกึ่งพี่เลี้ยงของวัลย์เป็นคนจัดการเรื่องนี้ โดยห้ามไม่ให้บอกใคร รสสุคนธ์เอาเงินมาให้ปารเมศร์ที่โรงแรมและเห็นปารเมศร์เจ้าชู้กับ ทักษิณา พนักงานโรงแรม รู้สึกไม่พอใจแต่ไม่บอกวัลย์เพราะไม่อยากให้วัลย์ไม่สบายใจ รักษาทำพินัยกรรมมอบหุ้นรังนกทั้งหมดให้ตรีทิพ ยกสวนยางเครื่องเพชรและเงินสดให้วัลย์ ปารเมศร์รู้สึกไม่พอใจยุวัลย์ว่านายรักษาลำเอียงรักลูกชายมากกว่า ตรีทิพประกาศขายหุ้นรังนกของตัวทันทีปารเมศร์ยิ่งไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง ในวันเผาศพนายรักษาตรีทิพขับรถลงมาร่วมงานที่กระบี่ ระหว่างทางเกิดอุบัติเหตุรถบรรทุกขนรถตรีทิพตกเหว ทุกคนเสียใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น โดยเฉพาะตรีสุคนธ์ยิ่งทรุดลงไปอีกวัลย์ขอยืดกำหนดงานแต่งงานออกไป

แต่นายบวรและนางก่องแก้วกลับถือโอกาสเร่งให้วัลย์กับปารเมศร์แต่งงานเร็วขึ้น โดยอ้างว่าวัลย์จะได้มีคนมาดูแลและช่วยบริหารกิจการ ซึ่งตรีสุคนธ์ก็เห็นด้วย วัลย์จดทะเบียนและแต่งงานแบบเงียบๆ ในคืนส่งตัวนั้นเองตรีสุคนธ์ช็อคเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง วัลย์รีบมาเฝ้าที่โรงพยาบาลทันที และตัดสินใจกลับมาอยู่ที่กระบี่เพื่อคอยดูแลตรีสุคนธ์ ในขณะที่ปารเมศร์ต้องดูแลธุรกิจอยู่ที่กรุงเทพฯ ปารเมศร์เพิ่งรู้ว่าก่อนตรีทิพตายได้เซ็นขายหุ้นให้เถ้าแก่ด่านไปแล้ว และตรีสุคนธ์ตั้งใจเอาเงินจากการขายหุ้นไปตั้งองค์กรการกุศลตามเจตน์จำนงของตรีทิพ ปารเมศร์พยายามคัดค้านแต่ไม่สำเร็จ วัลย์มานั่งเล่นริมทะเลกับรสสุคนธ์และถูกคนร้ายฉุดตัวไปส่วนรสสุคนธ์ถูกยิงบาดเจ็บ ปารเมศร์รีบบินลงมาเยี่ยมแสดงความห่วงใย และเข้าไปหาแม่ของวัลย์รับอาสามาดูกิจการให้

ปารเมศร์อ้างสิทธิ์การเป็นสามีเข้ามาวุ่นวายขอดูบัญชีบริษัทแต่รสสุคนธ์ไม่ยอม เอิบกับชาถูกว่าจ้างให้มาเก็บวัลย์ แต่เอิบเห็นวัลย์สวยเลยคิดจะพาวัลย์มาข่มขืนก่อนจะฆ่าทิ้งตามคำสั่ง โดยพาไปแอบที่เกาะถ้ำกลางทะเลลึก ซึ่งเป็นเกาะสัมปทานเก็บรังนกที่ตัวเองเป็นคนงานอยู่ วัลย์ตัดสินใจกระโดดน้ำฆ่าตัวตายดีกว่าโดนเอิบข่มขืน แต่บังเอิญ นาบุญ และลูกน้องคือ สน กับกร เข้ามาช่วยไว้ได้ทัน วัลย์ฟื้นขึ้นมากลัวลนลานเมื่อเห็นนาบุญ และเข้าใจว่านาบุญเป็นหัวหน้าโจรสลัดจับคนมาเรียกค่าไถ่ นาบุญจัดการมัดวัลย์เข้ากับตัวไต่บันไดลิงพาปีนขึ้นมาจากชายหาดด้านหลังเกาะ และให้ บุหรง เมียของสนและ บุหลัน น้องสาวบุหรงคอยดูแลวัลย์ที่ไม่สบาย พร้อมกับประกาศว่าวัลย์เป็นผู้หญิงของตนเพื่อไม่ให้คนงานอื่นมายุ่ง นาบุญมาสอบสวนเอิบกับชาเรื่องวัลย์

เอิบไม่ยอมรับบอกว่าวัลย์เป็นเมียของตัวเองจริงๆ และหนีตามกันมา แต่กรส่งกระเป๋าเงินของวัลย์ที่ค้นมาได้จากตัวเอิบให้นาบุญ นาบุญเห็นชื่อและนามสกุลจึงรู้ว่าวัลย์แต่งงานแล้ว เอิบแอบเข้าไปขโมยรังนกอีกแต่ตกพะองคอหักต่าย วัลย์ยิ่งเข้าใจว่านาบุญตั้งใจฆ่าเอิบเพื่อปิดปาก ในขณะที่ชาเมื่อเห็นเอิบตายก็กลัวมากยอมสารภาพกับนาบุญว่าคนชื่อ ทักษ์ เป็นคนสั่งฆ่าวัลย์ วัลย์แปลกใจที่ห้องพักของนาบุญมีตำราภาษาอังกฤษ คอมพิวเตอร์ และจานดาวเทียมอยู่ในห้อง วัลย์เริ่มเชื่อว่านาบุญไม่ใช่โจรสลัดแต่เป็นเจ้าของเกาะสัมปทานรังนกจริง และขอร้องให้นาบุญส่งตัวเองกลับนาบุญบอกว่าช่วงนี้หน้ามรสุมไม่มีเรือส่งกลับ และไม่ไว้ใจให้วัลย์กลับไปกับเรืออื่นที่ไม่มีผูหญิงไปด้วย วัลย์จึงขอเขียนจดหมายส่งข่าวบอกให้ทางบ้านรู้ เมื่อรสสุคนธ์ได้รับจดหมายจึงยิ่งมั่นใจว่าวัลย์ยังอยู่แต่ไม่ยอมบอกให้ปารเมศร์รู้

วัลย์เริ่มเรียนรู้ชีวิตสงบๆ เรียบๆ บนเกาะ ขณะเดียวกันก็ช่วยนาบุญเก็บข้อมมูลงานวิจัย ทั้งสองคนเริ่มสนิทสนมกัน ชุมพล เป็นพนักงานของบริษัทรับซื้อรังนกของนาบุญ แต่ชุมพลมักจะชอบยุแหย่คนในเกาะและใส่ความนาบุญเสมอ เพราะไม่พอใจที่นาบุญเก็บรังนกแค่ปีละ 2 ครั้ง ทำให้รายได้ของตัวเองลดต่ำลง แต่นาบุญไม่สนใจ จนกระทั่งมีเรือประมงทำทีมาขอหลบพายุแต่จริงๆ แล้วกลับเข้ามาปล้น นาบุญรีบให้วัลย์เข้าไปหลบที่ถ้ำจนเหตุการณ์สงบ ปรากฏว่าพวกโจรสามารถเอารังนกไปได้ครึ่งหนึ่ง นาบุญสืบได้ว่าชุมพลเป็นสายให้กับโจรจึงไล่ออกจากเกาะ เพื่อนเก่าของนาบุญชื่อ ไผท ซึ่งเป็นทหารเรือแวะมาที่เกาะ นาบุญจึงตัดสินใจฝากวัลย์และบุหลันกลับเข้าฝั่งไปก่อน รวมทั้งให้กรและสนคอยไปเป็นคนคุ้มกันวัลย์และสืบหาทักษ์ ก่อนไปนาบุญไม่ลืมสั่งให้วัลย์ระวังคนใกล้ชิด

ชุมพลกลับเข้าฝั่งมาพบปารเมศร์บอกว่าวัลย์โดนหัวหน้าเกาะจับตัวไป เพื่อหวังจะให้ตำรวจมาถล่มเกาะถ้ำถือโอกาสแก้แค้น ปารเมศร์ก็ตกใจมากที่วัลย์ยังมีชีวิตอยู่จึงส่งตำรวจไปอ้างว่าไปช่วยวัลย์ที่ถูกจับเรียกค่าไถ่ พร้อมส่งคนของตนไปเพื่อฆ่าวัลย์อีกครั้ง แต่วัลย์กลับมาถึงกระบี่ก่อน ตอนเช้าข่าวออกว่าเกาะรังนกถูกถล่มโดยตำรวจ นาบุญหายไปวัลย์แทบล้มทั้งยืน สนและกรโกรธวัลย์ที่เป็นต้นเหตุให้นาบุญเดือดร้อน ปารเมศร์แกล้งดีใจที่วัลย์กลับมาเอาอกเอาใจวัลย์เหมือนเดิม พร้อมกับใส่ความรสสุคนธ์ว่าทำท่าเหมือนจะตุกติกบุญชีตอนวัลย์ไม่อยู่ วัลย์สับสนไปหมดเพราะไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่เป็นคนสั่งฆ่าตัวเอง และยังจำคำสั่งนาบุญได้ที่ให้ระวังคนใกล้ชิด ทักษิณาไม่ค่อยพอใจที่ปารเมศร์เอาใจวัลย์ นาบุญปรากฏกายขึ้นอีกครั้งที่โรงแรมในภาพนักธุรกิจมาดโก้หรู และยังทำท่าสนใจทักษิณา

ทักษิณาเองก็เล่นด้วยเพราะต้องการประชดปารเมศร์ ในขณะที่ไผทลาพักร้อนมาสืบหาน้องสาวของตัวเองชื่อ พิลาสลักษณ์ ซึ่งเคยเป็นแฟนเก่าของปารเมศร์และหายออกไปจากบ้านกว่า 8 เดือนแล้ว นาบุญแกล้งทำเป็นไม่รู้จักวัลย์ แต่แอบติดต่อกับกรและสนลับๆเพื่อสืบหาทักษ์จนในที่สุดสามารถรู้ว่าทักษ์ก็คือทักษิณา และยิ่งกว่านั้นยังรู้อีกว่าปารเมศร์เป็นคนสั่งให้ทักษิณาหามือปืนมากำจัดวัลย์ รวมทั้งการตายของตรีทิพก็เป็นฝีมือของปารเมศร์ด้วย ความจริงแล้วปารเมศร์ติดการพนันมากที่ต้องฆ่าวัลย์และตรีทิพก็หวังเงินเพื่อเอาไปใช้หนี้การพนัน วัลย์ตกใจมากที่รู้ความจริงแต่ก็สามารถตัดใจขออโหสิกรรมไปและขอหย่าขาดจากปารเมศร์ ปารเมศร์โดนทวงหนี้การพนันกว่า 20 ล้าน จึงติดต่อนักธุรกิจค้าน้ำมันจากบรูไน เจ้าชายบินซาอัด ให้บินมาเมืองไทยเพื่อขายทักษิณาให้กับเจ้าชายเหมือนกับที่ขายพิลาศลักษณ์ไปก่อนหน้านี้

เจ้าชายพาพิลาศลักษณ์กลับมาด้วยเพื่อปล่อยที่เมืองไทย โดยจะพาผู้หญิงคนใหม่ที่ปารเมศร์หาให้สวมรอยกลับไปแทน แต่เจ้าชายกลับถูกใจวัลย์มากกว่า ปารเมศร์ไม่ลังเลใจขายวัลย์ทันที ปารเมศร์ขอร้องให้วัลย์ออกงานต้อนรับเจ้าชายเป็นครั้งสุดท้ายกับตัวเอง นาบุญพยายามเตือนให้วัลย์ระวังตัวแต่วัลย์ไม่สนใจ ปารเมศร์ทำแผนหลอกให้วัลย์นั่งรถพาเจ้าชายมาชมวิวบนเขา และให้คนของเจ้าชายดักพาตัววัลย์ แต่ปรากฏว่านาบุญมาช่วยไว้ทัน ปารเมศร์โยนความผิดทั้งหมดให้ทักษิณา ทักษิณาโมโหมากยิงปารเมศร์ตาย เจ้าชายยังไม่ยอมปล่อยวัลย์จะเอาตัววัลย์กลับไปเป็นนางในฮาเร็มใหได้ แต่พิลาศลัษณ์บอกเจ้าชายว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ เจ้าชายดีใจมากจึงเลือกลูกและพิลาศลักษณ์ยอมปล่อยวัลย์ให้นาบุญ นาบุญพาวัลย์กลับมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่เกาะรังนก